οξ(ε)ιδωτικός

-ή, -ό

χημ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην οξείδωση

2. αυτός που μπορεί να προκαλέσει οξείδωση

3. φρ. «οξειδωτικό μέσο»

χημ. σώμα που έχει την ιδιότητα να οξειδώνει άλλα σώματα ή σώμα ικανό να παρέχει οξυγόνο ή και, γενικότερα, σώμα το οποίο δεσμεύει ηλεκτρόνια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οξ(ε)ιδωτής. Η λ. μαρτυρείται από το 1876 στον Θ. Αφεντούλη].